Na onze eerste ontmoeting zag Sarah het boek “De Upside van Down” staan. Ze zei; “Wat mooi dat je deze hebt! Ik heb een zoon met het syndroom van down: Lorijn!”.

Blikken kruisten elkaar en een stilte volgde waarna Willemijn zei; “Ik heb een dochter met het syndroom van down, Josefien. Ik ben haar tijdens de zwangerschap verloren. Het was niet goed en uit liefde lieten we haar los”.

Ontroering volgde. En verbinding.

Uit dit moment, deze verbinding, uit de liefde voor Lorijn en Josefien, is Koli-Bries geboren. Wij geloven in de kracht van verbinding, dwars door pijn heen. Omdat ons inziens daar het licht naar binnen kan komen.

Het bijzondere aan onze relatie is dat deze zich moeiteloos vormde. We vonden elkaar telkens weer. Kwamen elkaar telkens weer opnieuw tegen. We besloten in de winter samen te gaan zwemmen, bezochten samen zweethutten en hadden velerlei ideeën die, zo bleek toen we er eenmaal echt voor gingen zitten, niet meteen gevormd zouden worden zoals wij het wilden. We lieten ons leiden door wat zich aandiende en zo kwamen onze achtergronden en expertises bij elkaar in de vorm van Koli-Bries. Ook de naam is niet bedacht maar gevormd. De Kolibrie liet van zich horen en wij luisterden. 

De kolibrie nodigt uit tot introspectie. Hij symboliseert het belang van het luisteren naar onze innerlijke stem. De gave van de kolibrie is het stilstaan in volle vlucht, het met aandacht wijsheid tot je kunnen nemen en onderscheid kunnen maken in wat er wezenlijk toe doet. De kolibrie wordt ook wel de meester van de tijd genoemd. Omdat de wind, een 'briesje', je zo mooi kan laten her-inneren, kozen wij voor de naam Koli-Bries.